Küçüklüğümden beri zaman zaman başıma gelir hem garipserim hemde biraz gülerim 🙂 Bahsedeceğim olay şöyle başladı; Ben dersten çıktım otobüse bindim.Meydana geldiğimde indim yanımdada bir arkadaşım vardı.O ana kadar herşey normaldi ama o anda arkadaşım bana döndü “Kamer ben otobüsü yakalamalıyım,koşacağım (buraya kadar herşey normal) utanıyorum” dedi. O anda kafamda fişekler çaktı.Benim için normal olan durum bi anda büyük bir ehemmiyet kazandı ve tam o sırada telefonumun kamerasını açıp çekmeye başladım ve seslendim.arkasına bakmasıyla (tabi koşarak:) çektiğimi gördü ve baya güldük:) bu arada koşmayada devam etti. Tabi aslında o otobüse koşmaktan utanmıyodu,benim karşımda koşmaktan utanıyodu :)) Böylece aramızda devamlı espiri olacak konu oluştu.
Şöyleki bir insana normal gelen bir olayı ilginç yapan yine kafada oluşan farklı ifadelerdir.Küçükken çocuklarda olabilen hatta büyüklerdede “sakın elleme ” sözünü kullanmadan önceki ve sonraki durum karşılaştırılınca,dedikten sonra ya “elleme” dedi ama deyip meraktan ellemek :)) Kafada oluşan algılar dış müdahale ile değişebiliyor. Bu konu arada aklıma gelir gülerdim.Yahu birşey demesen zaten yapmazdım derdim (genelde çocukken annemin dedikleri üzerine yaptıklarım gelirdi aklıma yada yapamadıklarım). Bu konuyu tekrar aklıma getirdiği ve beni baya güldürdüğü için arkadaşıma teşekkürler :)) Gülmeyede devam..
26 Mart 2012