Bireyler kendi dünyasından habersiz başka dünyalara iç geçirmekle heba ediyor hayatını. Neslimizin sıkıntısı gibi duruyor bu konu.
Özenmek,iç geçirmek,keşkelenmek,oflanmak… Daha sonraları bu pasif eylemler bireylerde kişilik kaybı,tekdüzelik,karamsarlık ve daha büyük sorunları teşkil ettiğini ve daha büyük boyutlardada edeceğini düşünüyorum.Dışardan bakıldığı gibi olmayan,muhteşemmiş gibi gözüken hayatları kendi hayatına endekslemeye  çalışmak  çaresiz bir çaba gibi.
Bir kere yaşayan insan şunu düşünmeli,”yaşamamın sebebi kendim olmayan hayatı mı yaşamak?”
Bence değil,olmamalıda…
Çevrenizdeki çimenlerin daha yeşil olduğunu düşünmeyi bırakın,kimbilir belkide sizinki daha yeşildir…