Ön yargının en kötü hali gibi.Herhangi bir insanoğlu birşeyi yapabiliyor ama ben insan olduğum halde,onun gibi olduğum halde yapamıyorum daha doğrusu yapamayacağımı düşünüyorum. Saçma değil mi ? Yoksa bana mı öyle geliyor ? Yapmamızın imkanı olmayan birşeyin karşımıza çıkması da saçma değil mi ? Yani imkanı olmayan birşeyin dünya üzerindeki işi ne ?
Ölümden başka herşeyin dermanı vardır derler. Bu şöyle de yorumlanabilir: ” Dünya üzerinde ölümden başka herşeyin üstesinden gelinebilir “. Bunun olmaması için bir neden var mı ? Aklıma gelmiyor…
Şu boyutta var: ” Denedim ama olmadı “. Gerçekten denediysen,hakkını vererek,isteyerek,inanarak,tüm gayretinle.. İşte ozaman vardır bunda bir hayır derim,üzülmek yerine.Ama hiç denemeden “ben yapamam,olmaz” demek doğru mu ? Düşüncelerimizi kısıtlamak düşüncelerimizle yapabildiklerimizi kısıtlamak doğru mu ? Bunu kendime yapmak doğru gelmiyor.
Karşına çıkabilecek her durum için yapabilecekmişçesine öz güvenli ol,karşılığında istediğini alamadın mı da düşünme fazla,illaki bu çaba sana birşeyler kazandırmıştır. Unutma ki hayatta yaşanan hiçbirşey boşuna değildir. Boşuna olsaydı yaşamanın ne anlamı kalırdı…