Uzaktayken aşktır, Ulaşamadınmı aşktır,
Ulaşmak,sahip olmak isterken aşktır.
Çok güzeldir bu aşk her an küt küt diye attırır.
Nefes almayı unuttuğun olur,
Düşünmeyi unuttuğun,
Saçmaladığın,
Daha fazlasını istediğin,
Daha azıyla yetindiğin…
Yeter bir bakış bir nağme..
Aşk istersin allı pullu olmasına gerek yok.
Sade olsun ,içten olsun ve en önemlisi de benim sahip olduğum olsun.
Yada olmasın,ulaşılamasın,
uzaklaşsın,
Göremiyim,duyamiyim.
Ama daha da büyüsün kocaman, bir çocuk gibi “dünya kadar”.
Ama sonra çok büyür.
Ulaşılamaz,yanıltır,acıtır ve sonra biter.
Ya da bittiğini sanarsın
İçinde bastırırsın. Sonrasında keşkeler kucaklamak ister seni. Orada dikkat et ! Bir kucaklarsa,birdaha kucaklar ve birdaha…
Sonra bakmışsın hayat akıp geçmiş ve geçmişe olan keşkeler geleceğinide alır elinden. Hayat denen amaçlar bütününden uzaklaşmış olursun.
Sonra durup bakarsın,kaçırdıklarına,keşkelerle kaybettiğin an’larına. Bu yaşanmışların üstüne bir keşke daha çıkacakken düşüncelerinden,durursun,düşünürsün ve artık yaşadım, yaşanmışa ağlamak geleceğime de ağlamaktır der ve ağlamayı bırakırsın. Ozaman hayatı kavrar ve yaşadıklarına da iyiki dersin,iyiki yaşamış ve bu hayata sahibim dersin.Yüzünde de tatlı bir gülümseme…