Gelin Parmakları :)

     Evde darlandığım bir gündü. Birşeyler yapma ihtiyacı ve “Hareket berekettir” inancıyla attım kendimi doğaya. Uzun zamandır yapmadığım, vücudumun spor ihtiyacını karşılamak için büyük bir koruda ufak bir bisiklet turu ihtiyacımı karşılayacaktı. Hazırlıklarım sonrasında stabil bir hızda koruya ulaştım ve aniden duyularımın aktifliğine, bisiklet üzerinde dahi gözlerimin fıldır fıldır dönüp tanıdık doğa sunumlarını belleğime işlemeye başlamıştım bile.

     Hafif bir doğa sporu olarak yapacağımdan düz bir yolu kullanmak yerine beni zorlayacak, duyularımın ve vücudumun tamamını aktif hale getirecek şekle sokmak için gerekli olanı tabiki yaptım.

     Sırtında beyaz renklerin işlendiği kargayı, baharı simgeleyen çiçekleri, mis kokan doğa topluluğunu her hücreme işletmek, hissetmek benim için güne anlam katmaktı. Engebeli yolları seçerek zorluk derecemi ve hareketlerimi çoğaltarak devam ettim sporuma.

     Bir süre sonra karşılaştığım iki teyze dikkatimi çekti. Teyzelerden ziyade yaptıklarıydı gözlerimi alan. Büyük ot yoğunluğu arasında topladıklarını seçemedim. Yanlarına gidip rahatsız etmek istemedim. Ancak öğrenmek istiyordum. Çevrelerinde birkaç tur attıktan sonra yanlarına selam vererek yaklaştım. Selamımı güler yüzleriyle karşıladılar. “Teyzecim burada ne topluyorsunuz? Bana da öğretin!” dediğimde, hem bilgilerini aktardılar, hem hemşerilik sorgusu sonucunda Artvin’li olan bir teyzeyle aynı toprakları yaşamamız, sohbetin sıcaklığını arttırdı tabi 🙂 Topladıkları (kendileri de yeni öğrenmişler) “Gelin Parmağı” otuymuş.

     Faydasıyla ilgili bir bilgileri yoktu ama yenilebilirliğini, önceden denediklerinden onaylayabiliyorlardı. Nasıl toplandığı, nasıl yemeğe dönüştürüldüğüyle ilgili sohbeti dinleyişimden ilgimi hemen anladılar. Onlar bana ben onlara anlattım. Bilgi ve deneyim alışverişiydi aramızdaki. Ayrıca güzel kelamları günüme anlam katan esas unsurlardandı. Bana topladıklarını vermeyi teklif bile etti Artvin’li teyzem. Yürekleri güzel insanlar 🙂 Ama zevk almak istiyorsam ben toplamalıydım. Emeğimin geçmesi gerekiyordu. Tadı ordaydı zaten. Sonra ben toplamaya başladım onlarda yollarına gittiler. Tabi sevgi, saygı ve dua ile vedalaştık. Belki bir daha görüşmeyiz ama anılarda güzel bir yer ettiği kesin.

     Teyzelerin ardından uzun süre Gelin Parmaklarını topladım. Arada farklı otlara, çiçeklere, uğur böceklerinin doygun renklerine şahit oldum. Yeteri kadar toplayınca yola koyuldum. İşim daha bitmemişti. Otları güzel bir yemeğe dönüştürmem gerekiyordu.

     Büyük bir şehirde toplanan bitkinin yıkanması daha özenli olmalı tabiki. İlk yıkama bol su ile, ikincisi sirke ve su karışımında bir süre bekleterek ve üçüncüsü ise tekrar bol su ile yıkanarak temizliğinden, şehrin pis atıklarından arındığından emin olunur. Bir kenarda süzülmeye bırakılır.

     Gelin parmağı otunu bilgimize göre farklı tatlara dönüştürebiliriz. Deneyimlediğim tarife göre anlatayım;

     Soğan ve sarımasağı yeterli ölçüde sıvıyağ(Tercihim Tereyağı) ile bir süre kavrulur. Göz alıcı renkleriyle Gelin Parmaklarını ekledikten sonra soğan ve sarımsak ile güzelce harmanlanır. Hafif hafif pişirilmesinin tadına etkisi kesinlikle olacaktır. Kavrulduğu kanaatine vardığınızda yemek için hazırlanabilir.

     Yemek yaparken hislerinizi harekete geçirin. İçine eklemek istediğinizi siz belirleyin. Vücudunuzu dinleyin. İhtiyacını size söyleyecektir.

     Ve sunum ise ruhunuza hitap etsin. İçinizden gelsin. İçiniz rahat etsin.
Bana ise spor yapmaya çıkmışken vücudumun ihtiyacını karşılayacak besinin tadını çıkarmak kalıyor.

     Hayatta karşına ne çıkacağını bilemediğinden heran şaşırabilir, ufkuna ufuk katabilirsin. Bir de “Hareket berekettir” demezsem olmaz herhalde  :))