Devrilmiş bir ağacı ayağa kaldırdım. Hayatı son bulmuş olabilirdi ama benim hayatımda yer etmesinin bir yolu vardı. Tecrübelerimden ve el becerimden yararlanarak, toprağa karışmak için sabırla bekleyen ve güçsüz hisseden ağaçtan, bir çatal yaptım. Hala işe yaradığını hissettireceğinden bir nevi, “Ona güç verdim”.
İki farklı ağız düşündüm yaparken. Daha doğrusu o düşündürdü yapısıyla. Bir tarafın dişleri var;
Diğer tarafın ise mini küreği, ufak taneli yiyecekler için;
El becerim ve içindeki desenin ortaya çıkması ile görsellik katıldı.
Bir süre bana yoldaşlık edecek bu çatal, hatırlamak istediğim pek çok güzel anıyı canlandıracak.. ve birgün artık kullanılmaz hale geldiğinde, geldiği gibi yine toprağa dönecek, karışacak ve ‘Hayat’ bulacak. Pek çok hayata da gebe olacak…
