Sevdiklerime verdiğim hediyeyi, benim elimden çıkması, emeğimin, deneyimimin, zamanımın, en çok da parmaklarımdaki kesiklerden akan kan değerli kılıyor.
Doğal ortamdan uzakta, ufak da olsa olabiliyor kaza.
O ufak yaranın her sızlayışında can acısından ziyade, yaparken yaşadığım anın heyecanını tekrar hissediyorum. O kesiğin bir kıymeti var. Çünkü o yara iyileşse de, anıları kalıyor.
Her geçen gün kazandığım deneyim, tecrübe ve estetik de ileriye yönelik ümit verici. Bir gün olurda ihtiyaç duyarsam, günlerimi harcamak yerine bununla değerlendirebilirim. Şimdilik bir meşgale tabi.
El uğraşları insanın içinde saklı duyguları çıkarmasına da yardımcı olabiliyor. İmkan varsa önünü kesmeyin! En azından duyguların çıkmasını 😉
