En sevdiğim ter; ‘Alın Teri’

     Erken yaşlardan beri çalışırdım. Hizmet sektöründe bir şirket bünyesinde. İlk çalışma deneyimim, kazancım ve kayıplarım. İlkler unutulmuyor…

     Aradaki süreci geçip, şimdiye geleyim. Kırsaldayım. İsteğim ve arzum üzerine sevdiklerimin yanındayım şu anda ve şu sıralar tarım ürünümüz çayın toplanma vakti. Yıllar önce deneyimlemiştim çay toplamayı. 13 yaşlarındaydım sanırım. O zamandan beri daha çok çayın tentalanması, satılması gibi işlere yardım ederdim. Bu sene, planımda olmayan bir şekilde girdim çaylıklara. Makas vurmayı hatırladım. Sonra ufak taktiklerle iyileştirdim. Sonra hızlanmaya başladım.

     Topladığım çay tentalarını sırtıma yüklenip uzun çay patikalarından yürüdüm. Üstüm başım çay kokuyordu. O, çocukluğumu devamlı andıran koku. Her yaz özlemle kavuşmak istediğim, yaz günlerimden hatıra…

      Gün içinde girdiğim çaylıklarda, bazen saatlerce süren ama nasıl geçtiğini anlamadığım yorucu çalışmayı öyle seviyorum ki, terimle kaplanan yüzüm, akan her terim, üzerimde terimle ıslanan giysilerim, benim için güç kaynağı oluyor. O ter aktıkça, yorulmak yerine, güçleniyorum. Çünkü çalışırken dedelerimi anıyorum. Ailemle girdiğim çaylıkta birlik olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Muazzam doğanın içinde duyularımın aktifliğine doyuyorum. Yoğun duygular sarıyor beni. Her ânı hissetmenin güzelliği içime doluyor da taşıyor…

     Bedenimi çalıştırmayı ve bunun meyvelerini yemeyi hep sevmişimdir. Nedenini söylemiştim, “Köklerimden kopmamak”. Dedelerimle beraber toprağa değmenin gücüyle hareket ediyorum her defasında…

     Terlemem önemli değil, akabinde yorulmam da. Bedenim dinlenir, terim yıkanır geçer. Ama hissettiklerimi hiçbir yerde bulamam. İşte bu yüzden zor olana göğüs gerebiliyorum. Gerdikçe de, güçlendiğimi hissediyorum…

     Yüzümü ve bedenimi kaplayan o ter, bana dahasını yaşatıyor. Ancak yoğun olanı dile getirmek, o duygu halindeyken kolay olmuyor. Bu sadece dile getirebildiğim…

Daha fazlası için;

İnstagram/kameraygun