Bir akşam, yağmurun ardından dağılan bulutlardan sıyrılan güneşin batışını seyredip fotoğraflamak için çıkmıştım dışarıya.
Seyre dalacağım yere giderken, gözümü alan, güneşin batış rengini üzerine alan bu çiçeği görünce durdum.
Tanıdığım bir çiçekti ancak daha önce yakınlaşmamıştım. O yüzden yakınlaştım. Fotoğrafladım. Fotoğraflarken fazla yakınlaşmıştım ve koklamak istedim. Koklayınca…
Koklayınca mest oldum. Önce kokusunu doymak ister gibi çektim içime sonra üzerindeki damlaları hüplettim.
O günkü gün batımı da, bu çiçek de fazla anlamlıydı ve birlikte güzellerdi.
Sonra çiçeğin adını öğrendim. Adı, “İkindi Gülü(Akşam Sefası)” imiş.
Artık bir karakter de kazandı. Kokusu ve renginin yanında ismi de var.
Bir de bu çiçeğin ikindi vaktinden sonra açtığını öğrendim. Sonra izledim ki, gerçekten de öyleymiş.
Ne güzel bir düzen…
Onun da bir düzeni var. Olduğu gibi kalmıyor. Yaşamak için harekete ihtiyaç duyuyor. Bizler gibi…
Hareketin tüm canlılar için anlamlı olduğunu unutmayalım. Hareketle bereketleniriz. Hareketin ve akabinde bereketin bol olduğu anlamlı düzeni, en layıkıyla yaşamak nasip olsun. Ama önce bir çaba olsun: Hareket!
Daha fazlası için;
İnstagram/kameraygun