Komar Çiçeğini başka severdi Kadın. İlkBahar’la açan komarların, tüm kokusuzluğuna rağmen üzerinde yarattığı etki, görülmeye değerdi. Adam da ezberlemişti bu halini: Gözleri parıl parıl ve yüzüne sinmiş tadı yerinde tebessümüyle dolanırdı etrafta… Adam’da onu izlerken komarı izlerdi sanki. Böyle güzel etkiyi yaratana hayranlığı sanırım ondandı… Bazı sabahlar, erken saatlerde yataktan doğrulduğu gibi evin yakınında akan suya yüzünü yıkamaya giderdi Kadın. Yüz yıkamak bahaneymiş… Bir sabah, Adam da ardından düşmüş peşine ve gidişini izlemiş. Yol üstünde gördüğü gördüğü her komar ağacına sarılırken çiçekleriyle konuşmaåsını ve öpüşünü seyretmiş. Ardından suda yüzünü ve ensesini ıslatışını… Adam yaklaşmış ve görünür olmuş. Seyretmeye öylece devam etmiş. Severmiş onu seyretmeyi. Her hareketini sevmez mi insan, sevdiğinin?.. Kadın, yüzünü ve ensesini ıslattıktan sonra bir avuç da ağzına götürüp, yudumlarken dönmüş arkasını. Göz göze geldiklerinde su, boğazından aşağıya, yüzünde komar tebessümüne ek, sürprizin heyecanı eşliğinde indi. Muhtemelen Kadın da, Adam’a bakarken, Adam’ın Kadın’a bakarken ki güzel ifadesini sevmekle meşgul oldu. O nasıl da içten severek bakıştı öyle… Baka baka sevdiler birbirlerini önce, sonra yaklaştılar. Adam, kendinden bir karış sayılmayacak kısalıktaki Kadın’ı, çay çiçeğini koklar gibi kokladı. Gözlerini kapattı Kadın da, O’nun iç çekişiyle huzuru kokladı… Mevsimler geçti. Bahar da, yaz da geldi geçti. SonBahar’ın ilk ayı da sona ererken, bir sabah Kadın’da yine o Komarlı ifade. İhtimal veremedi Adam ama merak de etti bu zamansız ifadeye nedeni. O sevdiği ifadeyi görmesine neden olanı… Suya doğru yollanınca zamansız açan komarları gördü. Son zamanlar yapan sıcaklar sebep olacak ki, sadece o mu, elmalar, karayemişler de açmıştı çiçeğini… Komara mı, yoksa Komarlı Kadın’a mı sevindi bilinmez ama, anladı ki zamansız birşey yoktur. İnsan aklı işte. Allah “Ol!” dedikten sonra kim yerinde durabilir ki? Şu güzelliği ve güzelliğin o nadide etkisine “Şükür!” diye dillendirirken döndü arkasını, evine doğru yollanacaktı ki, Sürpriz! – Komarlı ifadesini farkeden Adam’ı hissetmiş ve ne yapacağını merakla peşine takılmıştı Kadın. Seyretti gidişini de, duruşunu da, anlamlandırdığı herşeyi de en çok da hissetti ilgisini. Geçirdi o güzel yüreğinden, “Bir Adam, bu kadar kıymet verir mi?” diye ve devam etti: “Yüzümdeki ifadenin nedenini sevmeye gitmiş…” – Göz göze geldiler. Tebessümleri birbirlerine olan hayranlıklarındandı. Yaklaştılar… Kadın, bir karış sayılmayacak uzunluktaki Adam’ın boynuna sokuldu ve çay çiçeğini koklar gibi özenle kokladı. Adam ise böyle yürekli bir bedenin huzurunu… Çiçek deyip geçmemek lazım. Çiçek nasıl yerinde güzelse, Kadın da öyle: “Yerinde güzel…”