Ona baktığımda genç bir yürek hissettim. Fotoğraf belli etmiyor o kısmı belki ama ben anlatayım…
Yaşını tahmin etmem zor ama tahmin et deseydin, 70-80 arası derdim. Fazlası da olabilir. Sabah namazına gelmişti. Sadece sabah namazı da değil. O sabah, cami cemaatinin zikri de vardı. O yüzden daha da erken gelip yerini almıştı. Namazını ayakta kıldı. Öyle ağır hareketleri yoktu. Yüreğindeki gençlik, bedenini de hareket ettiriyordu. Arada yüzünü sağa doğru dönünce sağ gözünü gördüm. Renkliydi. Yeşil rengi bir yana rengi daha çok gönülden geliyor gibiydi. Yani canlıydı. Baygın değildi göz kapakları. Cin gibi derler ya öyleydi. Simasında da enerji vardı. Sadece sağ yanağından görebildim yüzünün yarısını. Hareketlerini izledim, nasıl duruyor nasıl bakıyor izledim…
İçindeki isteği hissettiriyordu hali ve hareketi. Yüreğindeki huzuru ve coşkun kısmı da. Tam şöyle dururken sarıldım ona. Olsaydı dedem, dedeme sarılır gibi. Köklü bir ağaç gibiydi. Ben de bir dalına sarılmış gibi. Tabi dokunmadan. Uzaktan. Gözlerimde hiç tanımadığım ve görmediğime duyduğum sevgimle…
Dedem geldi aklıma. Zaman zaman ihtiyaç duyduğum, anneannemin anlatışında gözlerinde gördüğüm dedem. Eminim bana ne yapmam gerektiğini en iyi şekilde anlatabilecek olan adam. Anlatmasa bile o yaşarken anlayabileceğim o güzel insan…
Dedemi iki yaşlarındayken kaybetmiştim. Son yıllarda ise tekrar buldum. Anneannem sağolsun. İyisini kötüsünü anlatır, anlatırken yaşatır. Cismini tam canlandıramam ama her anlatılan gözümde canlanır. Bana farkında olmadan da çok yol göstermiştir. Yaşadıklarındaki kıymet, bana da geçmiştir…
İsterdim dedemle bu ortamları paylaşmak. Nasip değilmiş, başka dedelerle saf tutuyorum. O safta sağlam durmaya çalışıyorum. Zamanı gelince olur da dede olursam, yanımda sağlam bir evlat ve torun tutmak için. Belki onları görmeden giderim de aynı şu anda hissettiklerimi hissedecek anıları gerimde bırakırım diye…
Yaşamın çok değerleri var. Genelde elinde olanlar pek görünmez göze. Olmayanlar daha aranır. Farkına vardığımdan beri olanı da olmayanı da değerlendirmeye çalışırım, çabam ölçüsünde ve her Cuma dedemin mezarının başında dua ederken ettiğim o dua, yaşamımın özeti gibidir:
“Beni de sağsalim al bu toprağa”
Yaşayacaklarımı yaşamış ve Yaradan’a yaraşır bir şekilde.
Hayat böyle işte.
Özünde, özüne yakışmak var..