“Sana ihtiyacım var!”
“Olmasın…” diye karşılık verdi Adam cevap hazırmış gibi hızla, Kadın’a…
Hazır değildi cevap ama bu husustaki düşünceleri netti. Hatta yaşantısında uygulaması da o netliği desteklerdi.
—
Yeni uyanmışlar, Kadın yatakta oturuyor, bu sıcak günde karşı pencereden gelen serin esintiyi tadıyor, Adam ise yatakta uzanmış gözleri açık, elleri başının arkasında sırt üstü yatıyor, ayakları da örtündüğü pikenin dışına çıkmış gelen rüzgarın serinliğini tadıyordu. Uyandıklarından beri birbirlerine hiç ses etmemişlerdi ve o sıra Adam, “Neyin var?” diye sormuştu. Akabinde gelen karşılık ise birşeyinin olduğunu gösteriyordu Kadın’ın…
—
Kadın’ın anlam arayan bakışlarına karşılık Adam, sözlerine devam etti.
“Benim sana ihtiyacım yok. Sen ihtiyaç değilsin benim için. Senin varlığın yaşamıma fazladan bir güzellik, fazladan bir destek. Sen yokken de yaşıyordum ben. Seni hayatıma alma sebebim ihtiyaçlarımı görmen için mi?
Hayır!
Duygusal olarak bile değil. Yani duygusal ihtiyaçlar. Ben senin varlığından mutlu olduğum için, verdiğin desteğin bana daha da güç sağladığı için…
Kokunu sevdiğim için mesela. Gülerken çıkardığın sesler bana gülümseme olduğu için. Dertlerimize ortak olup daha çabuk atlatabildiğimiz için. Yani sen var olan yaşamımdaki herşeye fazladan bir güzelliksin, iyiliksin. Sensiz de yaşarım ama senle başka güzel yaşarım…”
Adam’ın bu sözlerine karşılık Kadın ani bir tepki verdi:
“Ne yani sen beni istemiyor musun? Neymiş efendim sensiz de yaşarmışmışım. Yaşa o zaman!” diyip arkasını döndü Adam’a derin derin soluyarak.
Adam az da olsa telaş yaptı. Doğruldu yataktan akrasından sarıldı. Omuz silkse de Kadın, Adam bırakmadı ve “Dinle beni lütfen!” diye usulca seslendi.
“İnsanları ihtiyaç olarak gören insanlar, o insanı kaybetmemek için kendilerinden ödün verir ve çokça saçmalarlar. En güzel ilişkiler, kendimiz olabildiğimiz zamanlarda yaşanır. Yoksa hep ödün, hep çıkar. Ben sana bunu hiç yapmadım. Sana hep en doğal halimle, kurgusuz halimle geldim. Senin de öyle olduğunu düşünmüştüm. Bugün ne oldu sana anlamadım”
Ardından kurtuldu kollarından Kadın, ayağa kalkıp yüzünü döndü ve gülerek yatağa itti. Sonra diz kapaklarının üzerinde ilerledi yatakta, Adam’ın üzerinde.
Adam şaşkın izliyor.
Yüz yüze geldiklerinde öncr sabah öpücüğünü verdi sonra tekrar gülümsedi ve kulağına eğilerek,
“Bana şu anlatışlarını öyle seviyorum ki, küçük bir tiyatro sergiledim sadece. Ama sende de ne aabır var. Sabahtan beri sorunlu sorunlu takılıyorum anam ağladı be bir soracaksın diye bekleyerek”
Adam da başladı gülmeye.
“Sen var ya sen, ah sen!
Benle oynamanın cezası var ama çekeceksin. Gel bakalım buraya!”
diyerek bir çırpıda aldı Kadın’ı altına. Önce burnunu sağlam bir ısırdı, sonrası ise bildiğiniz ikili ilişkilerin sevgi patlaması…