Gariptir ki insanlar zaman zaman kendini boşlukta buluyor.Hayatın boş olduğunu,en ufak zorlukta pes etmeyi,istediği olmadımı herşeyden vazgeçmeyi,inanarak yaşamaya tercih ediyorlar.Saydığım bu sitemli durumları inanç kuvvetsizliğine bağlıyorum.Çünkü inançta sınır veya kısıtlama yoktur.Sonsuz inançla zaten herhangi bir buhranın üstesinden gelmek kolaylaşıyor.
İnanacak bukadar şey varken kendini inançsızlığa itmek saçma değilmi ? Bence dünyanın var oluşuna aykırı.Bide şu olay var tabi,birşey istersin olmadımıda batsın bu dünya replikleri..
Çocukken çoğu insanın başına gelmiştir,birşeyi fütursuzca istersin sadece onu elde etmek istersin.Ama ya istediğin senin için olması gereken değilse,senin için hayırlı olanı istemek yerine birşeye kafayı takıp ona doğru gitmek doğru mu ve olmadığı zamanda karalar bağlaman,asıl bu doğru mu? Belki evrenin sana hazırladığı daha özel şeyler vardır diye düşünmek yerine kafanda çözümsüzleğe odaklanmak doğru gelmiyor bana.
Evrenin bir işleyişi var ve bu işleyiş bazen planlanlarımızla örtüşemiyor.Belkide örtüşmemesinin nedeni seni istediğinden daha iyi,farklı yollara sürükleyecek olmasındandır. Karamsarlığa düşme,akışına bırak.Düşün…